مقایسه استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی دربازیکنان فوتبال مبتلا و غیرمبتلا به ناهنجاری زانوی پرانتزی

درسال­هایاخیربهنقشعضلاتکمرولگنبهعنوانبخشیازعضلاتناحیةمرکزیدرباز توانیواصلاح ناهنجاری­هایاندام تحتانیتوجه زیادیشد­ه­است. ناهنجاری زانو پرانتزی یکی از شایع­ترین آسیب­های بازیکنان فوتبال­ به شمار می­آید. ازآنجا که گزارش شده است راستای نامناسب اندام تحتانی مرتبط با ضعف عضلات ران می­باشد و ثبات ناحیه مرکزی بدن مستلزم قدرت کافی در عضلات ران و تنه و هماهنگی بین آنها است، از این رو هدفازپژوهش حاضرمقایسة استقامت عضلاتثباتمرکزیبازیکنانفوتبالمردمبتلا و غیرمبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی بود. در این مطالعة مقطعی و همبستگی استقامت عضلات راست­کننده، خم­کننده و خم­کننده­جانبی تنه در 50 بازیکن فوتبال مرد شامل 25 بازیکن مبتلا به زانو پرانتزی و 25 بازیکن سالم اندازه­گیری­شدند. برای اندازه­گیری استقامت عضلات در هر دو گروه، از تست­های مک‌گیل و بیرینگ سورنسن استفاده گردید. با توجهبهطبیعیبودنتوزیعداده­ها،برایمقایسةبین دو گروه از آزمون تی همبسته و درسطح معنا­داریکمتر از 05/0 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که استقامت عضلات راست­کننده، خم­کننده و خم کننده جانبی تنه در بازیکنان فوتبال مبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی در مقایسه با بازیکنان فوتبال غیر مبتلا، به طور معنا­داری کمتر بود (05/0>P). نتایج این تحقیق بیانگر آن است که احتمالاً کاهش استقامت عضلات ثبات مرکزی عامل اصلی افزایش خطر ابتلا به زانو پرانتزی در بازیکنان فوتبال­است. این موضوع باید در مطالعات مقایسه­ای آینده تأیید گردد. افزایش استقامت این عضلات به احتمال زیاد سبب کاهش خطر آسیب زانو پرانتزی  می‌شود.